Nazım; yatılı okullarda ve zor şartlarda liseyi bitirmiş, üniversite eğitimi için babasının karşı çıkmasına rağmen İstanbul' a gelmiştir. Bir şekilde hayatlarının kesiştiği Mustafa Dayı ile birlikte yaşamaya başlarlar.
1999 depreminin sadece maddi değil manevi yıkıntısını da yüreğinde hisseden Nazım için hayat zorluklarla devam edecektir.
️Ben ölene kadar yaşatacaktım onu yüreğimde. ️On, yirmi veya otuz; kısaca ne kadar yıl geçerse geçsin, ben nefes aldığım sürece o da benimle yaşayacaktı.
️Kavuşmak mı? Onu Allah bilir...
️Öldürmeyen acı özletir. Sonrasında her yer ayaklı mezarlık.
️İnsan vücudunun %70’i yalnızlıklarla dolu, kendimden biliyorum. Mesela küçüklüğümün en güzel zamanlarında “Büyüdüğünde ne olacaksın?” sorusuna “Yalnız olacağım!” dememiştim hiçbir zaman. Yalnızlık her neyse, o kadar da büyütmemek gerekiyor aslında. Yaşadıkça anlıyor insan, yalnızlığın bir servet olduğunu. Zarar verebilecek olan insanların yanında olmak yerine, yalnız kalmayı tercih ediyor. Oysa hangimiz yalnız değiliz ki?
Yazarımız, aynı zamanda Polis memuru olan Salih Tunç (@sevimliyazar) Bey nezdinde polis teşkilatımızın 177. yılını kutlarız.
Bu kitabı bana tavsiye eden 
Asuman Yaman ' a ve eşlik eden arkadaşlarıma çok teşekkür ederim.
·
108 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.