Anadolu
Ellerindeki çamuru yıkadı gözyaşlarıyla.
Çamur ellerinden yere aktı.
Ona insan dedi,
İnsan cevap vermedi.
Bir sihirbaz düşün kendini çıkaran kocaman fötr şapkasından.
Kimi hikayeler sanırım yalnız yazılmak zorunda. Başka insanlar o hikayelerin içerisine girdiler mi hikaye iyiden iyiye karmaşık hale geliyor. Peki neden insan en çok bu hikayeleri yazarken birisi olsun istiyor yanında? Yetmiyor mu kendi kendine? Yetermiyor mu?
Neden insan en çok da kendisi barajlar kuruyor içerisinden geçen nehirlere?
Neden kendi coğrafyasına kader derken, kaderi oluyor kendi coğrafyasının?
En çok o biliyor,
En çok o hissediyor,
En çok o yiyor,
Yiyor,
Yiyor…
Anadolu’yu suçlayanlar var,
Anadolu, üç tarafı denizlerle çevrili,
Anadolu, toprakları bereketli,
Anadolu, bir mabet gibi dururken bir coğrafyanın tek kör olmayan noktasında.
İnsan cevap vermedi,
İnsan, kör ki adaleti göremedi,
İnsan sağır ki haklıyı duyamadı,
İnsan dilsiz ki zamanında konuşamadı,
İnsan çolak ki sevdiğine sarılamadı,
İnsan anosmik ki baharı koklayamadı.
İnsan belki çamurdan yaratıldı ama
Bir parça çamur kadar olamadı.
Uykusuzluk Hikâyeleri
Selçuk Karadağ
·
123 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.