Bir Yazarın Günlüğü
Belinski’nin bana söyledikleri bunlardı işte. Sonraları benimle ilgili bütün düşüncelerini hâlâ hayatta olan pek çok ünlü kişiye açıklamış. Belinski’nin yanından müthiş bir esrimeyle çıktım. Evinin köşesinde bir an durdum, gökyüzüne, aydınlık, pırıl pırıl güne, gelip geçenlere baktım, yaşamımda sonsuza dek sürecek bir dönemin, utku anının, tutkulu hayallerle dolu dünyamda bile düşünemediğim yeni bir şeylerin başladığını bütün varlığımla duyumsuyordum (o yıllar iflah olmaz bir hayalciydim).
Utanarak: “Gerçekten bu kadar büyük olabilir miyim, bu mümkün mü?” demiştim kendi kendime. Çekingenlik karışımı bir coşkuydu bu.
·
117 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.
