“Ben zamanım; kavrayabildiğin ama tanımlayamadığın zaman. Görece bir kavram sandığın, adını kendinin koyduğu bir yokluk diye düşündüğün kesinliğim ben, mutlağım. Ruhuna verilen armağanım. Evrenim ben; bedeninin duvarları olmayan uçsuz bucaksız eviyim. Evinin sınırsız şehri, şehrinin sonsuz yurduyum. Sonsuzluğum ben; tutabildiğin, görebildiğin, tanımlayabildiğin ve inandığın her şey gibi senin de içinde esir olduğun çıkışları kapalı düz bir labirentim, çıkışı olmayan bir tuzağım.”
Sayfa 101 - Can YayınlarıKitabı okudu
·
118 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.