Aziz Nesin toplumumuzun yaşadığı süre boyunca hep tartışılan ismi olmuş ve öldükten sonra da devam eden tartışmaların, polemiklerin esin kaynağı olmuştur.Kendisi içinde benim de olduğum büyük bir hayran kitlesine sahip.Sevmeyen de bir kitlesi var elbet.Zaten bu yazar için söyleyebileceğim ortada bir kitlesi yok.Ya çok sevilmiş ya nefret edilmiş.Nefretlerinin sebebi hiçbir zaman hükümet yanlısı olmayıp, doğruları insanların yüzüne hiç çekinmeden söylemesinden kaynaklı sanırım.
Çünkü insanlar doğruları duymak istemiyor.Yalandan besleniyorlar.Pohpohlanmak istiyorlar.Bizim halkımızın dili bu.Yalan siyaseti üzerine kurulu herşeyimiz.Aziz Nesin gibi bir doğruyu eğip bükemedikleri için de ona düşman olmaları çok normal.
Devletin aksayan yönlerini onun ağzından dinlediğimizde bir memlekette hiç bir şey mi ileri gitmez diye sormaktan kendisini alamıyor insan.Anlattığı hikayeler geçmişten günümüze güncelliğini hiç yitirmemiş.Kafanızda hemen kişiler canlanıveriyor.Hırsızından, ahlak bekçilerinden, yalancılardan, sahtekârlara hiç biri değişmemiş, yıllar geçmiş.Hepsi gene düzenbazlığına devam etmiş.
Aziz Nesin dindar bir insan değildi.Halkımız da zaten onun diniyle kafayı bozmuştu.Yıllar boyu onun dinini kurtaralım derken kendi dinlerini kaybettiler.Din elden gidiyor diye otelde diri diri yakmaya kalktılar da canını zor kurtardı ama onun gibi bazı aydınlar o kadar şanslı olamadı, tarihimizde kara bir leke olan Madımak olayı cereyan oldu.Tarihimizde kara leke o kadar çok ki ne yazık ki hiç ders almayıp şanlı tarihimiz diye övünüp duruyoruz her an bir yeni utanç daha ekliyoruz.Biz utanmaktan bıkmadık Aziz Nesin de yazmaktan.Eline bol bol malzeme verdik o da bunu kullandı.
Kendisi o kadar dinsiz bir adam ki İzmir yolu üzerinde Şirince köyü taraflarında matematik köyü diye bir köy kurdu.Bu köyde her yıl onlarca öğrenciyi kendisi okuttu.İyiliğin sadece dini olanlara özgü bir nitelik olduğunu çürütürcesine onlarca çocuk okuttu.Kaynak olarak da devletten bir kuruş almayarak, kitap satışlarından ve telif haklarından elde ettiği gelirlerle bu kaynağı sağladı.İyi ve güzel olan herşeye ne varsa karşı olan devlet hayrettir ki bu köye el atmamış,bu da bizler için sevindirici bir gelişme çünkü insan artık destek değil de bari köstek olunmasın istiyor.Bu köy ölümünden sonra da oğulları tarafından hâla işletilmekte ve şu an her sene güncel olarak belli bir kotada durumu olmayan ögrenciyi kabul etmektedir.
Kendisinin kitapları ile ilgili birbirinden bağımsiz hikayeler olduğu icin incelemeyi çok kitapları özelinde yapamiyorum.Ama biraz bahsetmek gerekirse de 20 sıcacık hikayeden oluşan bir kitap kendisi.Benim en beğendiğim hikayelerinden birisi "mutlu kedi" hikayesiydi.İnsanın kendisine çizdiği sinırları ve bu sınırların dışına çıkmamasını anlattığı bu hikayesindeki şu alıntı benim için son derece kıymetliydi:
"İnsan, insanca davranışı beceremezse, kedinin mutluluğuna bile özenebilir."
"Rahmetli sağ olacaktı ki" öyküsünde ise Atatürk'ten bahsettiğini hissettim.Her yaptığımız işte her yanlışımızda bir kurtarıcı aramamiz ve onu özlemle anmamız, Atatürk ölünce ülkede doğru işler yapmadığımızın da kanıtı olsa gerek.
Bu hikayelerin acı tarafı hala guncelligini korumaları ve görünen o ki tarihten hiç ders almıyoruz.Bız böyle eşek olursak daha semer vuran da çok olur.
