“ Dostoyevski dediği gibi "Tanrı olmasaydı her şey mubah olurdu” Gerçekten Tanrı yoksa herşey mubahtır, hiç birşey yasak değildir. Bu demek ki insan kendi başına bırakılmıştır. Ne içinde dayanacak bir destek vardır, ne de dışında tutunacak bir dal. Artık hiçbir özür ve dayanak bulamayacaktır yaptıklarına. Varoluş özden önce gelince, verilmiş ve donmuş bir insandan söz edilemez elbet. Önceden belirlenmiş, donmuş bir doğa açıklanamaz çünkü. Başka bir deyişle gerekircilik, determinisme; kadercilik yoktur burada, kişi özgürdür, insan özgürlüktür. “