Çimento, işçi sınıfının romanı. Ama sadece bu kadar değil. Toplumsal ve bireysel dönüşümün, mücadelenin, kadın haklarının, eğitimin, baskıya karşı durmanın, özgürlüğü koruma çabasının, ideallerin, cumhuriyetin kitabı. Diğer yandan ise avantacıların, hırsızların, bürokrasiye kendini kaptırmış sözde işçi savunucularının, tecavüzcülerin, ahlâk yoksullarının nasıl içimizde olduğunu, nasıl onlardan kurtulamadığımızı yüzümüze haykıran bir kitap. İçerdiği toplumsal gerçeklik öylesine ağır ki, yer yer kitabı bıraktım, uzaklaştım. Aslında bize günümüzde dayatılan "kaderini kabullen" mantığının 1917 Bolşevik İhtilali döneminde de yer aldığını görüyoruz romanda. O kadar çok konuya değinmiş ki Fyodor Gladkov, hepsini anlatmaya derman kalmaz diye düşünüyorum. Romanın genel tablosunu devrim sonrası halen devam etmekte olan iç savaş döneminde bir kasabada yaşanan olaylar oluşturuyor. Kızıllar ile Beyazların savaştığı dönemde işkenceden ve sorgudan geçirilmiş, daha sonra ölüme mahkum edilmiş ama sağ kalmış işçi Gleb'in, askerden dönmesi ile başlayan hikaye, geri döndüğünde her şeyi bambaşka bulması ile devam ediyor. Kasabayı ve işçileri ayakta tutan çimento fabrikasının terk edildiğini görmesi üzerine, fabrikayı yeniden harekete geçirmek için mücadele etmesini anlatıyor. Tabi eşinin ve kızının geçirdiği dönüşümler, eski işçi liderlerinin birer bürokrat haline gelmesi, diğer yanda gerçekten devrim mücadelesi veren asıl neferlerin asimile edilmeleri de detaylı işleniyor. Kadın haklarına verilen önem de kitabın en beğendiğim noktası oldu. Romantizmin değil, realizmin bolca yer aldığı Çimento mutlaka okunması gereken eserlerden. Tavsiye ederim.

ÇimentoFyodor Vasiliyeviç Gladkov · Yordam Edebiyat · 2017325 okunma

·

383 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.