Çeşitli etnik topluluklardan oluşan Osmanlı İmparatorluğu’nda da resmi dilin Türkçe olması gereği savunulmuştur. Meclis’i Mebusan’ın 42. toplantısında “burası Memalik-i Osmani’dir ama dili Türkçe’dir,” önermesi her ulustan milletvekili tarafından kabul edilmiştir. Aleyhte olanlar bile görüşlerini kürsüden Türkçe konuşarak yapmışlardır. Bir Ermeni milletvekili “Biz Osmanlıyız, Türk değiliz.” demesine rağmen resmi dilin Türkçe olduğunu savunmuştur. Kozmidi Efendi ise, “Osmanlı Devleti’nin resmi dili Türkçe’dir. Bu inkar edilemez bir gerçektir,” demiştir.