"Yaşlılar için en büyük korku yalnız kalmaktır. İyice güçten kuvvetten düşen bedenleri ve artan duygusallıkları yalnızlığın yükünü çekmekte zorlanmaktadır. Yaşlılığın getirdiği yalnızlık, yaşlı insanlar için en dayanılmaz durumlardanbiridir. Yaşlıların bu ruh dünyalarını anlamaya çalışmalı ve onlara kendilerini güvende hissettikleri sevgi dolu bir aile ortamı oluşturmaya çalışmalıyız.
İnsanlar anne ve babalarını huzurevlerine göndermeye karşıdırlar. Ama evlerindeki yaşlılarını da odalarında yalnızlığa ve ilgisizliğe terk ederler. Aslında onların bizden bekledikleri fazla bir şey değildir. Ziyadesiyle hassas ve kırılgan kalpleri bazen bir sıcak tebessümle kazanılabilir. Hatırlarını soracak bir ses, kendilerine uzanacak bir şefkat eli ve sevgi dolu bir çift sözdür bekledikleri." s.45