Bayan Winterson mutsuzdu, biz de onunla birlikte mutsuz olmak zorundaydık.
Kıyamet'i bekliyordu.
En sevdiği şarkı "Tanrı Onları Yok Etti" idi; burada kastedilen günahlardı, ama annem için bu, canını sıkan herhangi biri,
yani herkes anlamına geliyordu.
Hiç kimseden hoşlanmazdı, yaşamdan hoşlanmazdı. Yaşam mezara kadar taşınan sonra da fırlahlıp ahlan bir yüktü. Yaşam bir Gözyaşı Vadisi'ydi.
Yaşam bir ölüm-öncesi deneyimiydi; bir ön-ölüm.
Bayan Winterson her gün şöyle dua ederdi: "Tanrım, bırak
da öleyim." Benim için, babam için çok ağırdı.
Sayfa 17Kitabı okudu
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.