Aslında herkes gibi sen de yalnızdın milyonlar içinde. Hapsolmuştuk hepimiz duvarları asla görmesek de. Çıkış aramadık, hatta aramak için hiçbir şey yapmadık. Neyi, kimi olduğunu bilmediğim birini beklerken buldum kendimi, kapısı yıpranmış bir evin önünde.
Mutlaklık ve kaosun içinde açmışken insan gözlerini, onurlu bir yalnızlık, anlamsız kalabalıklara göre hiç de metruk sayılmaz aslında. Konuşmasa bile düşünme gereği duyuyor insan çoğu zaman. Oturduğu yerden yüz binlerce kilometre ileriye gidebilen bir zihnin, çiftken yapabileceklerinin sınırı yok aslında. Aynı metre kare içinde düşünceler keşiften çok cenk ediyorsa birbirleriyle, yalnızlık tercihten çok lütuf olabilir o anda.
İnsanlar dertleri kadar mı yalnız?
Mesela akşam dışarı çıkamadığı için yalnızlıktan delireni görmedim ben. Ama sırf sevişmek için birlikte olduğu kişinin çekip gitmesiyle sapıtana çok şahit oldum. Sanırım yalnızlık için bir kullanma kılavuzuna ihtiyacı var insanların.
İsaiah Berlin bu durumu çok güzel özetlemiş. "yalnızlık başkalarından uzak yaşamak değildir; sevdiğin şeylerin başkalarına uzak, anlamsız, anlaşılmaz gelmesidir."
Kendinize, kendinizle vakit geçirmeyi yalnızlık olarak nitelendirmediğiniz sürece yolculuklarınızda karşılaştığınız insanlara tanıma fırsatınız olacak. Deli gibi aradığın ve bulamadığın için endişe ettiğin şey belki önündeki masanın üzerindedir. Görmek için bakmayı sakın unutma.
14:55
Cihat İNCE
·
71 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.