Kitabın içine öyle yavaş ama yoğun bir şekilde çekildim ki, sanki bu kitabı okuduğum bu birkaç gün boyunca Sedat isimli karakterin zihninde yaşıyormuşum gibi hissediyorum. Daha önce sonu böylesine rahatsız edici, böylesine çarpıcı olan başka bir kitap okuduğumu hatırlamıyorum. Doğrusunu söylemek gerekirse kitabın en çok da beni rahatsız eden bu sonunu beğendim.
Sayfa sayfa geçerken bir düğümün içinde çaresizce tıpkı Sedat gibi çırpınıp hiç tahmin edemeyeceği köşelere çekiliyor insan. Ortaya çıkan, aydınlanan her ayrıntı; olayı çözüme yaklaştırmak yerine daha da karmaşık bir hale getiriyor.
Ara ara karakterin rüyalarını okumaktan sıkılmış olsam da kitap bende çok büyük bir etki yarattı.