Kitap olay odaklı olmaktan çok karakter odaklıydı. Hatta o kadar karakter odaklıydı ki, bazı bölümlerde okurken açıkça sıkıldım. Yani tamam bu karakterleri anladık, artık olaylara geçebilir miyiz diye düşünmeden edemediğim çok fazla kısım oldu. Genellikle Agatha'cığımın kitaplarını okurken Hercule Poirot olan kitapları seçtiğimi söylerim hep, çünkü Miss Marple karakterine yıllardır bir türlü ısınamadım. Belçikalı dedektif ve gri hücreleri hep daha fazla ilgimi çekmiştir. O yüzden bu kitaba başlarken de, yine bir Miss Marple romanı olduğu için, ilgimi çekecek mi acaba diye düşünüyordum. Fakat kitapta Miss Marple yoktu diyebilirim. Arka kapakta bir Miss Marple romanı olduğu yazıyor ama koca kitapta son 50 sayfaya kadar Miss Marple hiç geçmiyor. Fakat orada da örgü örmek ve birileriyle sohbet etmek dışında nerdeyse hiçbir şey yapmıyordu, yani soruşturma ile alakası yoktu. Sadece son bölümde sanki olayları o çözmüş gibi bir izlenim uyandırılmıştı ama bence bu da kitabı kurtaramazdı çünkü o çözmemişti. Mektupları gönderen kişiye gelecek olursam da, bence çok çok basit kaçmıştı. Beklediğim bu değildi ama benim beklediğim çıksa yine basit kaçmış diyecektim, sürpriz namına hiçbir şey yoktu kitapta. Yani maalesef ki Agatha'nın ustalık eserlerinden birisi olarak asla adlandıramayacağım bir kitaptı, beğenmedim. Ayrıca eskiden bu kadar gözüme batmıyordu, fakat son zamanlarda fazlasıyla canımı sıkan bir durum var. Agatha Christie kitaplarında genellikle çeviriye dikkat edilmiyor ve çok fazla hata yapılıyor, bu da okuma zevkimi azaltıyor. Yani anlıyorum tercümede bazı hatalar olabilir, gözden kaçabilir, bunları doğal karşılıyorum, fakat yine de bu benim gibi ufak detaylara takılan okurları rahatsız edebilecek bir unsur. Elbette çok fazla değil bu söylediğim hatalar ama yine de olmamasını tercih ederim böyle bir yayınevinde ve böyle bir yazarın kitaplarında.

Esrarengiz ParmaklarAgatha Christie · Altın Kitaplar · 2019739 okunma

·

255 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Alper Yazır