Başkaları benden daha fazla acı çekiyor diye benim acım yok mu oluyor...😅 Bu düşüncenin nasıl bir faydası var. Anlamadım, yoksa bizden daha kötü halde olanlara bakıp şükretmek, "iyi ki onların yerinde değilim" demek mi istemiş?
Virginia Woolf’un güncesini okuduğumda gözlemlediğim şu oldu; bazı yazdıkları o anlık düşüncelerin kağıda dökümü, bir kısmı ise genel düşünce yapısına ait. Bu hem edebiyat ile ilgili olan yazılarında hem de kendi sosyal hayatındaki durumunu anlatırken de böyle.
Hele ki Woolf sosyal hayatında -özellikle hayatının sonralarına doğru- çok fazla iki zıt durumu bir gün arayla yaşamaya başlıyor. Bipolar dediğimiz durumun anlık olarak değilde günlük değişimlerle yansıması dersek çok yanlış olmaz.
Tahminim bu cümle de öyle bi durumda anlık psikolojisinin dışavurumu gibi geliyor bana.
Yoksa acısı yok olmuyor. Sadece bu durum mutlulukla avunma değil sanki üzüntüsünün ve bu düşüncesinin hafiflemesinin getirdiği bir avuntu durumu.