Yeni yeni anlıyorum yorulduğumu öyle eskisi kadar hevesli değilim bir çok şeye, bazen şöyle bir dönüp bakıyorum da kendime, başına kadar çekip yorganı, konuşmadan günlerce uyumak isteyen bir ben var şimdilerde koşturmalar, yıkılmalar tekrar kalkıp "hadi bir dahalar" bir yerden sonra insan yoruluyor, hayat işte her zaman yoğurtlu semiz otu salatası kadar keyifli olmuyor, maskeler de ağır gelmeye başladı zaten hele şu "güçlü görünmek" için olanı yokmu büyük geliyor, artık taşıyamıyorum ben...