Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.26
Gönderi
Nikolay Gogol ~ÖLÜ CANLAR~
Benim bu kitapla ilgili geçmişim biraz kabarık aslında. Klasikleri, hep okumak istiyorum özellikle rus klasiklerini tanımak istiyordum, “Ölü Canlar” uzun süredir rafta tutup okumadıklarımdan biri. Okumamam, bana sürekli huzursuzluk verdiği için hiçbir şey
yapmak istemediğim şu günlerde okudum.
Gelelim kitaba, yalın dili, inişli çıkışlı, adeta neşeli anlatımı ile okuması çok keyifli bir roman “Ölü Canlar”. Sanki baş kahramanımız Çiçikov koşuyor da, siz de nefes nefese onun peşinden koşuyorsunuz gibi. Karakterler, o esnada bulundukları çiftlikler, evler, balolar o kadar canlı ki; olaylar gözünüzde canlanıyor kolaylıkla. Ve sanki dün yazılmış gibi her şeyiyle güncel bir roman. Olay örgüsü, dönemin Rusya’sına ve Ruslarına dair analizleri insanı öyle içine çekiyor ki, sayfaların nasıl geçtiğini fark etmiyorsunuz.
Gogol'e kızgınım biraz.
Ah be Gogol neden bizi devamından mahrum ettin ki bu eserin?
Yazarın bir delirme anında sonunu yaktığı malum. Bu konuya değinmek istiyorum. Ölü Canlar, aslında iki cilt ancak Gogol 1852 yılının Şubat ayında bir sinir krizi geçirerek bu kitabın ikinci cildine ait bütün çalışmaları yakmış. Editörün elinde kalanlarla kitabın bir ikinci cildi oluşturulmuş. Ancak bu yarım yamalak haliyle bile büyük bir yazar. Kitabımız ana karakteri Çiçikov kendisi bir dolandırıcı. Çiçikov, Rusya da son nüfus sayımında ölmüş olan ancak hala nüfus yaşıyor olarak görünen köleleri satın almak istiyor. Bu nedenlede bir kasabaya gidiyor. Bu kasabada satın alma işlemini neden istediğini açıklamaya çalışıyor, bizlerde bu satın almayı neden istediğini okuyoruz. Aslında Çiçikovun bu ölü canlıları satın alarak ne yapmak istediğini okuyoruz burda. Çiçikov da edebiyat tarihinin, yaratılmış en sevimsiz sevimli karakterlerinden biri herhalde.
Daha çok detay vermek istemiyorum.
(Yazacağını yazdın zaten daha ne yazacaksın diyenlere sevgiler :)
Birde dikkat etmemiz gereken şey Gogol’un karakter seçimleri. Gogol’un karakter seçimleri aslında nispeten rus insanların arasında yaşayan çürümüş topluma ayak uyduran insalar olduğunu görüyoruz. Çiçikov karakteler seçimlerinin en önemli olanlarından biridir bu yüzden analizleri tanırken sizlerde çok şaşıracaksınız bundan eminim burdaki her karakter bir ders bulacağızı düşünüyorum.
Ama!
İlk kez, sevdiğim bir kitabı tavsiye etmeyeceğim sanırım. Bu kitabı sevdim ancak daha önce böyle olduğunu bilsem okumazdım ve bu yüzden tavsiye etmiyorum dediğim hiçbir kitap olmamıştı. Bunun sebebini açıklayabilmemin tek yolu ne yazık ki spoiler vermek. Bu kitabımızın kurgusu, içeriği ve olay örgüsüyle ilgili değil. Gerçeğiyle ilgili bir spoiler olsa da bilmek istemeyen olacaktır, bu yüzden istemiyorsanız devamını okumayın lütfen.
Peki niye tavsiye etmiyorum?
Eğer bu kitap okuduğum en harika, etkileyici, sarsıcı kitaplardan birisi olsaydı belki derdim ki yarım kalmış ama okuyun, öyle güzel.
Fakat benim için öyle değil. Güzel, hoş, düşündürücüydü ama bende derin izler bırakan bir kitap değildi. Ki benim gibi bir şeylerden çabuk sıkılıyorsunuz bir yerden sonra kitap, bende bitti; olayları takip edemedim.
Belki de yanlış bir zamanda okudum Aslında kitap okumak şöyle; her olayı her arkadaşınıza anlatamazsınız, kimisine daha çok anlatırsınız, kimisine daha az. Kimisine içinizdeki olayları, kimisine öylesine olaylar anlatırsınız. Klasik okumakta böyle bir şey; yanlış zamanda bir kitap okursunuz ve kitap size iyi gelmez.
Ahh dur saçmalıyorum!
Tabi ki kitap okumak şifa etkisinde, yanlış ifade ettim. Bu kitaptan etkilenme derecesinin çok yüksek olacağını, derin izler bırakacağını tahmin ederek başladım ama sonuçlar beklediğimden düşük geldi. Birinci kısım sahiden çok zevkli ve içine çekiyor. Ayrıca Gogol'un bu hiciv tarzı çok değerli, metaforları çok iyi yerleştiriyor. "Ölü Canlar" da gerçekten bu şekilde olmuş, bahsetmek istediği, dertlendiği konuyu böyle aktarıyor. Ama ikinci kısımda, benim gibi bir gariplik olduğunu hissedeceksiniz.
Gereksiz uzun betimlemeler yordu ve sıktı.
Kitabı editörlerin tamamladığı açık arayla belliydi. Belki de eser yorucu değildi yorgun olan bendim. Hoşuma gitmemesini sebebi bu; yanlış zamanlama, yani bu kitabı daha sonra tekrar okuyacağımdan eminim.
Kimi zamanda, kimi arkadaşlar ;
Kimi zamanda, kimi kitaplar daha iyi gelir insana. Hatta benim hoşuma giden daha çok yazarın üslubuydu, yazarın kendisiydi okurken keyfi verdi. Bu yüzden, Ölü Canlar'ın bana katkısı Gogol ile tanışmamdı diyorum ve tavsiye etmiyorum. Ama içindeki alıntılar da okumaya değer aslında. Okuyun ama enerjinizin dolu olduğu günlerde okuyun. Okumak hiçbir şey kaybettirmez, aksine okumadan geçen bir gün yitirilmiş bir gündür.
“Her insanın öteki konuşmalara oranlar daha çok hoşlandığı konuşma türleri vardır. Ve çoğu zaman hiç beklenmedeki bir anda kuş uçmaz kervan geçmez ücra, ıssız bir yerde karşılaşırsın, sıcacık sohbeti içini ısıtır, yolların kötülüğünü de, geceyi geçirecek yerinin olmadığını da, günün telaşını da, insanların sahtekarlığını da unutur gidersin. Böyle geçirdiğin bir akşamı, belleğinde bir daha çıkmamak üzere yer eder, Bir anı olarak kalır içinde :
Sohbet ettiğin o insan da, seninle sohbet ederken nerede oturduğu, o anda elinde ne olduğunu unutur gider…
Duvarları, her köşeyi, en küçük ayrıntıyı anımsarsın…”
Bu alıntıya konu olabilecek, herhangi bir yerde veya zamanda, biriyle yaptığınız sohbetleri düşünün. Sizde yer edinmiş bir an olsun. Ben bu ana benzer bir an düşündüğümde kitabın belki de en vurucu cümlesi geliyor, tekrar nakavt ediyor beni :
“Şöyle bir deyiş duymuşsunuzdur, yüce efendim : ‘karayken sev beni beyazken herkes seviyor zaten.’ ” ve vuruldum. <3
"Karşımda iyi biri varsa, onunla seve seve konuşurum. Hemen sıkı dost olurum. Çay da içerim. Neden dersen, iyi insan herkese saygı duyar."
"Dünya nedir? Hissiz insan kalabalığı." ...
Gogol benim içimi çok yakan bir yazar. Yazdıklarından ziyade, kendi hayat hikayesinden ötürü. Manik depresif ruhunun çok yorduğu, bu dünyaya zor dayanmış biri. Onun biricik aşkı Rusya’sı da öyle bir bakıma.Kendini, 10 gün sürdüğü sanılan bir açlığa mahkum ederek öldüğü tahmin ediliyor.
Asrı aşan bir zaman sonrasından ruhuna selam olsun yorgun ama muzip adam!
·
163 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.