Çok az lakırdı söylediği için, sevdiği arkadaşları bile kendisini iyice anlayamamışlardı. "Feylesof, bedbin, derviş, sinirli ve ilah..." derlerdi. Fakat hayır, o, sadece bir ümitsizdi! Mektepten çıktıktan sonra okumaya başlamış, okudukça ümidini kaybetmiş, okuyup düşündükçe intiharı kurmuştu; ama -kuvvetli tahsilin neticesi olan- ilm-i fikri ona hâkimdi. "Aceleye lüzum yok. Mademki talihimiz böyle... Bir köşeye çekilip ölümü beklemeli..." demişti.
·
26 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.