Maxwell, Stark, Zeeman, Hertz
Maxwell, temel ilkelerinin matematiksel gelişiminin zorunlu olarak boşlukta yayılan elektrik titreşimleri olması gerektiği sonucuna yol açtığını fark etti. Hemen bu titreşimlerin ışıkla eş olması gerektiğini ve sonuç olarak, ışığın, elektrik akımların civarında açığa çıkan elektrik ve manyetik alanlara benzer bir elektrik fenomeninden başka bir şey olmadığını varsaydı; ışık, elektrikten olağanüstü yüksek oranda titreşimler açısından farklıdır. Matematiksel kuramına hiçbir deneysel ispat veremedi; ispat, gelişmiş gözlem yöntemlerinin keşfini beklemeliydi.
Maxwell'in kuramının doğrulanmasına iki koldan ulaşıldı. Bir tarafta, ışık-üreten yapılar ya da parlayan atomlar (Stark Olayı ve Zeemann Olayı³) üzerindeki elektromanyetik dalgaların etkisini göstermek ve böylece ışığın emisyonunun özünde bir elektrik fenomen olduğunu ispatlamak mümkün hâle geldi. Bir diğer tarafta, bu deneyler ortada olmadan çok önce, Heinrich Hertz'in büyük keşfi geldi: Bir elektrik aygıtla, ışıktan kayda değer derecede düşük titreşim frekansında olmasına rağmen onunla ilişkili özellikle gösteren ve boşlukta kendiliğinden ve tellerden bağımsız yayılabilen elektrik titreşimleri üretti. Heinrich Hertz tarafından laboratuvarında üretilen bu elektrik titreşimler, bugün radyo dalgaları olarak bildiğimiz telsiz dalgalardan başka bir şey değildi. Telgraf ve radyoda yaygın teknik kullanımı, safça kuramsal nedenlerle yapılan keşfin, kâşif tarafından bile hiç düşünülmeyen, umulmadık sanayi yararları getirebileceğinin ispatını oluşturuyor.
3 Alman fizikçi Johannes Stark tarafından 1913'te keşfedilen Stark Olayı, atomların, iyonların ya da moleküllerin yüksek bir elektrik alan etkisiyle spektral çizgilerine ayrılmasıdır. Hollandalı fizikçi Pieter Zeeman'ın adını alan fiziksel olay
·
224 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.