Şiirin ses ölçümü içgüdüsel, sezgisel yoklamalarla değil, eksiksiz bir bilinçle, uzun deneyimlerden elde edilmiş bilgi birikimiyle sağlanabilir ancak. Bu yüzden de, her hangi bir şiiri hakkını vere vere çevirmeye kalkışacak kişinin "kendilerini söyleyiş ahlakına adamışlar tarikatı"nın üyesi olması gerekir. Baudelaire şöyle diyor: "Yalnız içgüdülerinin kılavuzluk ettiği ozanlara acıyorum". Andre Gide, Aragorn ve Cesare Pavese gibi önemli şairlerin ve bir çok Türk şairin de ilham kaynağı olmuş Charles Baudelaire ile tanışma kitabım oldu. Yayın evinin kararımı desem, çevirmen Sait Maden'in mi desem bilemedim ancak kitabın ön sözünde bulunması gereken Dandycilik terimini kitabın en sonuna ekleyip, okurken anlamsız gelen ancak kitabın sonundaki ek lerle anlamadığım yerleri tekrar okuyunca anladığım bir dizgi karmaşası ile karşılaştım. Çünkü Baudelaire şiirlerinde biçim güzelliğine önem vererek bir hikaye yaratmadan daha çok estetik kelimeleri ayrı ayrı biçimlendirip şekillere sokarak dizeler halinde yazmış şiirleri. Bu yüzden neredeyse şiirlerin bir çoğunu anlam veremeden okudum. Bir iki dize ile örneklendireyim; "Bu bir sesleniş ki bin nöbetçi yineler, Bir buyruğun bin ses borusundan çıkışı; Bin kalenin burcunda yakılmış bir fener, Sık ormanlarda yitmiş avcılar çığrışı." Ya da; "Şeytan, Tanrı, ne olursan ol, Melek, Siren Işık uyum, ıtır, sen kadife gözlü peri, Tek kraliçem, daha katlanılır bir evren Sağla bana, daha hafif kıl saniyeleri." Baudelaire şiirlerinde anlam yaratmaya çalışmıyor, düzyazı ve şiiri estetiklikle buluşturuyor ve kelimelere dikkat çekmek istiyor. Aşk şiiri yazarken dahi kadın erkek ilişkisini anlatmaktan ziyade kelimeleri harflerle süsleyerek evlendiriyor ve sizden sadece cümleye değil metafora odaklanmanızı istiyor. Yazarın Kötülük Çiçekleri kitabının ilk baskısında yayınevi bir çok şiirini basmıyor, çünkü bu şiirlerinde Baudelaire Tanrı'ya başkaldıran insanları anlatıyor, şeytanı yüceltiyor. "Şeytan'a Yakarışlar, Romantizm Güneşinin Batışı" bir de Habil ve Kabil şiirinin son mısrasında, "Kabil soyu, gökyüzüne çık Ve Tanrı'yı fırlat aşağıya!" Sy 116 Gibi gibi serzenişlerde bulunur. Bir de şiirlerinde "Lete" ve "Stiks" gibi sözcüklerde kullanmış. Peki ne demek bu sözcükler onları da yazayım; Lete: Cehennemdeki ırmaklardan biri. Suyundan içen ölüler acılarını ve yeryüzü zevklerini unuturlarmış. Stiks: Cehennemi yedi kez dolanan ırmak. Suyunda yıkananı hiçbir şey yaralamazmış gibi cehennemin korkulacak bir yer olmadığını belirten anlamlar mevcut. Kitabın sonunda bu dizeleri yazma sebebine bir nebze de olsa açıklık getiriyor çünkü Baudelaire XIX. yüzyıl başlarında İngiliz toplumunun üst kesiminden kimi gençlerin başlatmış olduğu bir akım olan Dandycilik inanışını kendine bir din, bir felsefe olarak belirlemiş ve diğer bütün dinlerden üstün tutmuş bu inancı. Peki ne anlama geliyor bu Daydycilik? "Dandy'ler, fiziksel özellikleri, arı dilleri ve acelesiz uğraşlarıyla toplum sahnesinde önemli bir yer edinmiş soğukkanlı, ilgisiz bir kişilik modasının ürünleridir. Dandy'ler; özellikle 18. yüzyılın sonlarında ve 19. yüzyılın başlarında İngiltere'de, orta sınıf bir geçmişten gelmelerine rağmen aristokrat yaşam şeklini taklit etmeye çalışıp kendi kendilerini yapılandırmış kişilerdi." Gördüğünüz gibi isminden de anlaşılacağı üzere dandik bir inanışa sahip kişiler. Tamam şık giyinme sebeplerini anlarımda bunu bir ilke, inanış, felsefe haline getirmenin mantığı ne? Baudelaire'de tıpkı böyle dış görünüşüne önem verdiği gibi şiirlerinde de estetiğe önem veren şairlerden. Belki döneminde çok ses getirmiş şiirler yazmış olabilir ancak günümüzde bir çok şiiri sıkıcı ve anlamsız gelebilir okuyuculara. Yukarıda belirtmiş olduğum varsayımları da göz önünde bulundurarak yine de bir şans verin derim ben, okuduğunuz diğer şiirlerden çok farklı bir üsluba sahip.

Kötülük ÇiçekleriCharles Baudelaire · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20152,639 okunma

·

1 artı 1'leme

·

1.623 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.