nightwalker: "yazarken ölmek;)": yazarken ölmek;) her yere tarih yazıyorum, bulduğum her yere, her minik kağıt parçasına...artık sararmış sayfalardaki kişisel yazmalarım ise 1Ekim1987 diyor, en eski bunu buluyorum...yaş, 5...bulduğum şeyse, yine çocukluk kandırmacalarımdan biri, zira 5 yaşında henüz okuma-yazma bilmiyorum ;) zamanda bir yolculuk ve eminim 7-8 yaşlarımda o minik çocuk kitabının alım tarihine böyle bir atıfta bulunmak, tam benlik ;) bir hobi olarak tarih atmak, özellikle de kitaplara! gece konan evlerin birinde, bir çocuk var, biraz değişik...her gece yalnız yatıyor ve her gece kendince bir melankolisi var, nasıl oluyor, nasıl olur, anlamak imkansız...sadece, böyleyken böyle... bir gün aynı çocuk kalkıyor ve bir kitap yazmaya karar veriyor. Gülten Dayıoğlu Kemalettin Tuğcu ve de Ömer Seyfettin kitapları var elinde...hepsinden birer paragraf e biraz da kendi cümleleri derken, bir hafta boyunca yazıyor ;) yazın hava çok sıcak, zaman akmıyor sanki... sanki, sanki...yıllardır bu çocuk, çocuk sanki... sıkıntı, bitmeyen bir sıkıntı; potpori kitap ancak bir hafta idare ediyor. biraz büyüyor, çok değil biraz; o zaman anlıyor ki can sıkıntısına en iyi ilaçlardan bu yazmak işi...tabi, çalıp çırpmadan ;) çocuk, o zaman ölümü düşünmüyor, ölümü düşünmeden yazıyor... zaman öyle böyle derken, geçiyor, geçiyor... hayalleri var mıydı, bilmiyor... şimdiki zamanın birinde kelimeler kalem ve kağıt olmadan da dökülüyor... insanlar her türlü gerçekliği teknolojiye azat ediyor, adına sanal dünya diyor, kaybettiği BENini bir de oralarda arıyor; baktı ki olacak gibi değil yine bi güzel gerçek gerçek ölüyor!

her yere tarih yazıyorum, bulduğum her yere, her minik kağıt parçasına...artık sararmış sayfalardaki kişisel yazmalarım ise 1Ekim1987 diyor, en eski bunu buluyorum...yaş, 5...bulduğum şeyse, yine çocukluk kandırmacalarımdan biri, zira 5 yaşında henüz okuma-yazma bilmiyorum ;) zamanda bir yolculuk ve eminim 7-8 yaşlarımda o minik çocuk kitabının alım tarihine böyle bir atıfta bulunmak, tam benlik ;) bir hobi olarak tarih atmak, özellikle de kitaplara! gece konan evlerin birinde, bir çocuk var, biraz değişik...her gece yalnız yatıyor ve her gece kendince bir melankolisi var, nasıl oluyor, nasıl olur, anlamak imkansız...sadece, böyleyken böyle... bir gün aynı çocuk kalkıyor ve bir kitap yazmaya karar veriyor.

Gülten Dayıoğlu

Kemalettin Tuğcu ve de

Ömer Seyfettin kitapları var elinde...hepsinden birer paragraf e biraz da kendi cümleleri derken, bir hafta boyunca yazıyor ;) yazın hava çok sıcak, zaman akmıyor sanki... sanki, sanki...yıllardır bu çocuk, çocuk sanki... sıkıntı, bitmeyen bir sıkıntı; potpori kitap ancak bir hafta idare ediyor. biraz büyüyor, çok değil biraz; o zaman anlıyor ki can sıkıntısına en iyi ilaçlardan bu yazmak işi...tabi, çalıp çırpmadan ;) çocuk, o zaman ölümü düşünmüyor, ölümü düşünmeden yazıyor... zaman öyle böyle derken, geçiyor, geçiyor... hayalleri var mıydı, bilmiyor... şimdiki zamanın birinde kelimeler kalem ve kağıt olmadan da dökülüyor... insanlar her türlü gerçekliği teknolojiye azat ediyor, adına sanal dünya diyor, kaybettiği BENini bir de oralarda arıyor; baktı ki olacak gibi değil yine bi güzel gerçek gerçek ölüyor!

··

492 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

nightwalker