Bu kitap kalbimin mahzun çiçeği.Derin hüznü,hiç bitmeyen umudu gibi.Su gibi incecik zarif ve narin.Yine ayrılıkla başım belada yine bir veda.Aşşırı mükemmel bir kitaptı.Ahmed arif'in kaleminden şiirler.Ağır bir telaffuzu olsa da yine ayrı bir güzelliği vardı.“Seni, bağırabilsem seni dipsiz kuyulara, akan yıldıza,bir kibrit çöpüne varana, Okyanusun en ıssız dalgasına düşmüş bir kibrit çöpüne.”Diye kelamın sonuna varmak istiyorum.Keyifli okumalar dilerim.
Son sözüm şudur ki ;
Hasretinden prangalar eskittim...