Ben insanlardan sevgi istiyorum, dostluk istiyorum. Sözlerime dikkat et. Apartman istemiyorum. Sevgi istiyorum. Ama sadece o değil, şunu iyice biliyorum ki, bu toplulukta yaşamam için hayvanlaşmam, budalaca zeki olmam gerekecek. Beni kimse sevmiyor. Sen bile sevmiyorsun. Arkadaşız ama belki beni sevmiyorsundur. Hem sevgi için elimde bir ölçü, bir değer de yok. Bu durumda ne yaparım ben? Dişlerim dökülür. Başım ağrır. Miğdem bulanır. Dinsiz, imansız, bir adam olurum. Oldum bile. Artık bağ tanımıyorum. Annem ölsün diye dua ediyorum. Babamın mezarına bir kere bile uğramadım. Hortlasın. Beni bu duruma sokan o'dur. Geçen gün bir tabanca aldım. Masanın üzerinde duruyor. "Kendini öldür" diye barbar bağırıyor. Ama yaşamak zorundayım. Onu sırf kendi kendimle didişmek için aldım. Bakalım yenilecek miyim ona? Yenilirsem bil ki gerçekten yaşamaya hakkı olmayan bir insanım. Tabanca karşımda duruyor..."