Çocukluğumun geçtiği mahalleye çok çok uzun yıllar sonra tekrar gitmek nasip oldu.Oturdugumuz sokak çıkmaz sokaktı.O sokağın başına geldiğimde sanki bütün hatıralarım iyisiyle kötüsüyle yavaş yavaş zihnimde canlanmaya başladı.Epeyce bir zaman sokağın başında kalakaldım.O beton sokakta oradan oraya koşan çocukların kendim olduğu günler tekrar canlandı zihnimde.O an o kadar duygulandım ki anlatamam.Ne kadar mutluyduk çocukken dertlerden kederlerden azade idik.Tek derdimin annemin yemek yemek için ısrarla eve cagirmaları gelmeyince beni kovalaması canlandı gözümde.Sanki yemek yemek için bile evde olma hissi zor geliyordu o dönemde.Anne diye seslenip yarım ekmeğin arasına domates koy ,bir tane de Murat'a yapar mısın aynısından deyişlerim geldi.Sabah kahvaltısından sonra eğer okul yoksa bakkalın önündeki bankta otururken bulurdum kendimi.Biraz sonra sokakta diğer cocuklarin sesleri uykularından ederdik bir çok insanı.Bir pazarımız var diyen Osman amca hakkını helal et inşallah.O günlerde senin için o sabah uykusunun ne kadar önemli olduğunu idrak etmek ne mümkün.Dedemin bir el arabası vardı , o onun ekmek teknesi idi onunla yük taşır rızkını o arabadan kazanırdı o kadar değerli idi dedem için . Sabah onu yolculamak için erkenden bende kalkardım.Dede sokağın başına kadar ben sürebilir miyim? Diye izin ister o da ağır sen götüremezsin bir yerin incinir der vermek istemezdi .Ama o kadar ısrar ederdim ki dayanamaz verirdi.Aksam ezan okunmadan dedem sokağın başında belirir belirmez sanki 200 metre Türkiye şampiyonasına derece yapacak mış gibi koşarak yanına giderdim.Dedem bütün çocukları arabanın içine bindirir eve varana kadar müthiş bir coşku içerisinde eğlenerek ineceğimiz yere kadar giderdik.Mahallede ki bütün evlerdeki istisnasız herkesi ismen de olsa tanıyor idim.Belki yüzlerce insan ama şu an oturduğumuz sokak bir yana apartmanda birbirini görmezden gelmeye çalışan komşularım ile beraber yaşıyoruz .Ne kadar acı değil mi sanırsınız ki aradan sanki bir asır geçmiş de bu kadar değişiklik olmuş, belki 20 sene belki 25 sene yani çeyrek asır.Değişen samimiyetti , değişen insana olan inançtı , değerlerdi, ortak payda da buluşma isteğinin azalması,ene , ben duygusu , başkalarının sevinçlerini artık paylasamama hazımsızlığı kendi mutsuzluğumuza paydaş arama çabası v.s
07.05.2022 S.AŞCIOGLU
··
25,7bin görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Son cümlelerde üzmeseydiniz bizi güzel olacaktı. Ne güzel neşeli neşeli okuyordum. :)
Nerde o eski günler... Aradığımız o eski günleri dini geleneğimize borçluyuz. Kültür müslümanlığı diyerek dini geleneğimizi aşağılayan başörtülü münafık fahişeler utansın.
Ne gariptir ki yaşadığımız şu iğrenç zamanda bir zillet.
Öyle ki dinden rahatsız olan başörtülülerin küfrü illet.
Sanma bozuldukları gelenek değil, geleneğin dinine.
Fıtratıyla savaşanların düşmanlığı Allahtan başka kime.
(C_i)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.