Nostalji bence gerekli bir şeydir. Başardığımız, hatta başaramadığımız şeylerle huzur bulmamızın bir yoludur. Aynı zamanda, nostalji, o masalsı, toz pembe zamanlara geri dönme dürtüsüyle hareketlerimize yön verirse (özellikle de hayatı başarısızlıkla dolu bir kişide), o zaman içi boş bir şeydir, hüsrandan ve daha büyük bir başarısızlık hissinden başka birşey getirmez.
Daha da kötüsü, nostalji evrimin önüne engeller dizerse, o zaman gerçekten de kısıtlayıcı bir şeye dönüşür.