9,75 Santimetrekare
9,75 Santimetrekare…
“Ruhu bereli ve kimsesizin teki” bir adam: Ahmet ya da Tarık. Ve onun düşle gerçek arasında yaşattığı roman kahramanı: Zinar ya da Kaya. İkisi de yalnızlık, terk edilmişlik ve hüzünle yoğrulmuş ruhlarına bir sığınak arıyorlar. Öyle ki sevmeyi/ sevilmeyi kendilerine hak görmeden yarım yaşıyorlar. “Çünkü sevilmek ruhlarındaki bereyi iyileştirmeyecek.” Ve sürekli soruyorlarlar: Yüzlerindeki yara mı daha acı verici terk edilmek mi , sevilmemek ya da korunmamak mı? “ Ben kocaman yıllanmış bir hüzünüm.” diyor Ahmet. “ Önce babam sonra annem ardından da adım terk etti beni. Hayatımı özetlemek isteyen, o hep terk edildi diyebilir…“ diyor Zinar. Ve “En yalnız kişi terk edilendir, hele çocuksa…”
Gezi olaylarının gölgesinde Ahmet ile Zinar’ın içi içe geçmiş hikayesini hüzün makamında anlatan “kimliksiz” bir roman…İki yalnızın hikayesini anlatırken aktarılan siyasi olaylar , Türkiye’nin kanatılan yarası Türk-Kürt çatışması ve bir çocuğun kimliksizleştirilmesine ışık tutuyor ve tüm bunlar mükemmel bir üslupla aktarılıyor. Bu kimliksizleştirmeye ailesi “etkisizleştirilen” bir çocuğun gözünden bakmamızı sağlıyor roman. Sevgi ve sevgisizlik , yalnızlık ve hüzün hiç bu kadar güzel anlatılmamıştı. Yazarın duyarlılığı, hüznü ve yalnızlığı bu kadar zarifçe giyinmesi, Ahmet’in iç sesi ve acıları, Zinar’ın terk edilmişliğinin haklı öfkesi beni çok etkiledi. Mehmet Eroğlu ile beni tanıştıran bu güzel eserin yeri benim için hep ayrı olacak. Mutlaka okumanızı öneririm. 
9,75 Santimetrekare 
Mehmet Eroğlu
·
398 görüntüleme
Bugün başladım
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.