Hepimiz ama hepimiz, kendimizi, annemize rağmen olabildiğimiz kişi için kutlamalıyız. Özellikle de kız çocukları. Hayattaki en büyük başarımız, annemize rağmen 'biri' olmayı başarabilmektir. Bunu ne kertede başarabilirsek o derece 'biri'yizdir. 'Böyle yapma, bak anneni üzüyorsun', derler bizde. Halbuki kendisi üzgün olmayan hiçbir çocuk annesini üzmez. Çocuğun neden üzgün olduğunu sormayan toplumlar, neden roman okusun?
Sayfa 24 - ,Kitabı okudu
·
57 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.