برخی کسان از سرخودبینی ناشی از قدرت استدلال می گویند که آن ها را با مذهب کاری نیست. این سخن بدان می ماند که کسی بگوید قادر به تنفس هست بدون این که بینی داشته باشد. آدمی-چه از رهگذر استدلال چه از طریق منطق و چه از روی خرافه - به وجود نوعی ارتباط با عالم قدس متعرف است. سرسخت ترین بی خدایان نیز ضرورت پایبندی به اصول اخلاق را می پذیرد و می دانند که نیکی شایسته به جای آوردن و پلیدی شایسته پرهیز است.