Ayhan Geçgin romanlarının (2019’da çıkan son romanı Bir Dava bir tarafa, onu henüz okumadım) bir ana başlığı olsaydı, sanırım yazarın romanlarından birinin de başlığı olan “uzun yürüyüş” uygun olurdu. Bu yürüyüşün kimi zaman daireler içinde kimi zaman doğrusal çizgilerde kentin grotesk yıkıcılığıyla yüzleşerek yapıldığı bir külliyat… Zaten dört romanının (Kenarda, Gençlik Düşü, Son Adım ve Uzun Yürüyüş) genel olarak birbirini tamamlayan bir yönü de var. Bu yorumun esas konusu olan Gençlik Düşü’ne odaklanacak olursak, diyebilirim ki zenginliği ve yoğunluğuyla dikkat çeken bu düşünce romanı, gerek yazılış biçimi gerekse içeriğiyle yazarın romanlarını okumaya başlayacaklar için ilk adres olabilir. İki farklı anlatıcısıyla (“sen” ve “ben” anlatıcılar kısaca) bir dış roman ve bir de iç roman yaratan üstkurmaca tekniği romanın esas meselesinin anlatılması yolunda ustalıkla kullanılmış. Postmodern havasını içeriğinin sergilediği yıkıcılık unsurlarına da yaymış olan anlatım, size en başta çok karanlık gelebilir ama aslında yazarın derdi, bir yanda hayata arsızca tutunan gençlik varken yaklaşmakta ve kaçınılmaz olan ölüm gerçeğini nasıl ele almak gerektiğidir. Bu yönüyle derin bir felsefi monolog gibi aynı zamanda roman. Anlaşılabilir olmak, kendini ve başkalarını anlamanın ne anlama geldiği ve nasıl olması gerektiği, insanın kendini gerçekleştirmesinin yolları ve imkanları (varsa tabii), yazmanın ya da yazarlık eyleminin bütün bunlar içindeki yeri… Bir yönüyle, yazdığı romanı okuduğumuz bir yazar karakter Fikret Ali ile yazamadığı romanı sürekli düşünen isimsiz kahramanımızın çarpışması… Gelişim romanlarının en keyifli türlülerinden (bana göre) künstlerroman olarak da çok başarılı bir örnek eser. Sorduğu sorularla sizi de sorgulamaya itecek olan bu romanı zihninizin sakin, algılarınızın keskin olduğu bir zamanda okumanızı tavsiye ederim.

Gençlik DüşüAyhan Geçgin · Metis Yayıncılık · 200658 okunma

·

434 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.