·
1.461 görüntüleme
Kitabi bitirdiğiniz halde inceleme yazisi yazmayacağinizi düşünmüstüm. Merakla yazmanizi bekliyordum aslinda. Siz okurken,hayret ve şaşkınlık içerisinde yaptığınız alıntıları okudum. Necip Mahfuz' un Cebelavi Sokağinin Çocuklari isimli kitabinda, Musa peygamberden başlayarak Hz. Muhammed' e kadar bazı peygamberleri işledigi, benzer bir anlatim görmüstüm.Dinler tarihini sembolik bir şekilde anlatiyordu.Temelde insanlarin karşılaştıkları zorluklar, zorbalıklar karşısında kendi özgür iradesini kullanmayıp, illa yolundan gidilecek bir kurtarici, lider arayisini sembolize etmis yazar. Tabiki burada sembolize edilen karakter, peygamberler. Hepsi kendi iclerinde toplumu refeha kavusturacak gecici çözümler üretmisler, yalniz insanoğlunun temel dayanağinin pozitif bilim olmasi gerektigini belirten yazarin insan karakterleri, kendi yararlarina olan kaçinilmaz tek kurtulus caresi olan pozitif bilimi, kendi elleriyle ıssız çöllerdeki kum yığınlarının altına gömmeyi tercih ettiler.Halbu ki pozitif bilim, tanrinin olmadigini, insanin hayatini devam ettirmek icin gerekli olan güç ve iradenin insanda varoluşsal bir kazanim olduğuna özellikle vurgu yapiyordu. Burada inanç olayı tamamen insanin hayatiyla ilgili yaptiği tercihlerin sonuçlarına katlanması zorunluluğunu, Tanriya yükleyerek sorumluluktan kurtulma olayı gibi. Okurken bende kendimi, bu güne kadar din adina ogrendiklerimi sorguladim. Kendi içinizde sorguladiginiz seylere aynen katiliyorum,çok güzel ifade etmissiniz.Ellerinize sağlik.Okurunuz bol olsun.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.