Abdülkadir Geylani, ismi bile manen doyurucu.
Görmedik lakin okuduklarımızdan duyduklarımızdan canlanan heybetli, vakarlı ve dik duruşlu bir zat. Hakkında biraz okumanız yada bir kaç sohbetini okumanız kafi. Ben bu güne kadar onu tanımayan ismen dahi olsa bilmeyen kimseye rastlamadım. Bir kaç nasihatını dile dökünce etkilenmeyeni...
Bana göre Geylan'ın Sultanı tasavvuf da zirve bir isim. Hani derler ya insan amel etmediği şeyi dile getirse pek tesir etmez diye, demek ki o ne diyorsa yapmış ve geçmiş ordan ki tesir ediyor okuyana ve dinleyene.
Nefsi ile şeytanla birebir mücadele etmiş ve önce ben demiş. Kendi yanmış pişmiş hatta kızarmış ve öyle insanları irşad etmeye başlamış. Böylece ben yaptım sizde yapabilirsiniz diyip bize hakka giden yoldan konum bildiriyor.
Tasavvuf öyle bir şey ki gerçek mana da asla kelimelerle ifade edilemez, anlamak istemeyene anlatılamaz, hissetmeyene dolu gözle bakılamaz. Bir kez ateşe dokunmayan, yananın acısını tahayyül edemez. Sanki Allahu alem o lezzeti bir kez tattırıyor ve sen kalan ömrünü tekrar o lezzete ulaşabilme çabası ile geçiriyorsun yahut kaybetmemeye...
Vesselam.
