Yapısal olarak baktığımızda utanç kendilikte bir yarılmadır. Utandığımızda içimizdeki ötekiyle, yabancıyla karşılaşırız.
Utanmak, onaylamadığımız, istemediğimiz “öteki” olmaktır. “Bu ben değilim,” deriz kendimize durmadan. “Bunu ben yapmış olamam.” Kendilikteki bu yarılma bir anlamda kişiliğin birliğinin, tekliğinin ortadan kalkması, bir dağılma halidir ve bir krizin habercisidir.
·
57 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.