Eleştiride yapıcı-yıkıcı diye bir ayrım yoktur. Yıkıcı denilen “eleştiriler” açıldığında içinden hakaret, kötü niyet, yargılama, manipülasyon, dayatma gibi şeyler çıkar ve bunlar eleştiri değildir; hakarettir, kötü niyettir, yargılamadır, manipülasyondur, dayatmadır.
Doğru anlaşılmayan içeriğe -şekilsel olarak eleştiri kabul edilebilecek bir yazı bile olsa (hakaret, yargılama, duygusal tepkiler olmasa bile)- yönelik hiçbir yazı eleştiri değildir. Eleştiri, ne dendiği anlaşıldığında yapılmış olur. Diğer türlüsü lafügüzaftır.
Bunların farkını anlamayan birinin yapacağı “eleştiriler” çoğu zaman bir zandan ibarettir.
Çok kitap okuyanların iyi eleştiri yapacağı düşüncesinin hayal kırıklığı yaratıcı sonuçları çokça olacaktır. Bu konuda iyi olmak için başka yetiler gereklidir.
Tüm bunlar eleştiriyi ve eleştiri olmayanı benim tanımlama şekillerimdir, başka türlü tanımlamalar yapılabilir. Belli ölçüde de olsa üzerinde uzlaşılan eleştiri tanımlaması olması iyidir. Aksi halde iletişim pek mümkün olmaz.