Biliyordu, ah! Hem de çok iyi biliyordu! Ruhunu incitmekte, yok yere onu kirletmekte olduğunu biliyordu. İçine düştüğünde ölmeyeceği bir uçuruma yuvarlanan adamın bir karabasanda tanıdığı dehşeti yaşıyordu, bile bile çamurlarda sürünerek.
Çünkü kimi zaman, Tanrı' nın acımasına daha yaraşır olabilmek için iğrenç insanların yaralarını öpen şu ermişler gibi kendini aşağılamak isteği duyuyordu; bu insanlara acıdıkları için değil, onları cennetin yolunu böylesine iğrenç sınamalarda ararken görmekten usanç duyması gereken Tanrı' nın acımasına daha yaraşır olabilmek için. Ama bu görüntüler yok olduğunda ve artık bilincinde yaşamın anlamını bilmek isteğinden başka bir şey kalmadığında, kendi kendine: "Hayır, ben uşak değilim.. Onlardan biri olmadığım gerçek ... " diyordu.
·
73 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.