Cevabını bulamadığım soruların arasında boğuluyorum yine
Şu sonsuz gökyüzünün altın da bu kadar sır, bilinmezlik.. yoruyor beni
Sonra kaygılar başlıyor
O zifri karanlık, ürkütücü, soğuk kaygılar
Bazen titretiyor bazen de bir insana yakışmayan şekilde hissizleştiriyor beni.
Ama sonun da mantığım üstünlüğünü ilan ediyor.
Dinginleşiyorum.
Tüm o gereksiz duygular aklımın karşısında soğukta kimsesiz duran çelimsiz bir çocuk gibi kalıyor.
Geriye beni diğer tüm canlılardan ayıran şu lütfuma şükür ve minnettarlığım, inanç ve bağlılığım kalıyor...
Hatice Zişan Yıldız