“Ne çok acı var diye.” başladığı kitabı işte bu bir günlük düşünün bir geçmişi hatırladığınız anılarınızı döktüğünüz ardından ise şimdiye döndüğünüz...İşte zarif adamın yaşamaktan anladığı da tam olarak bu.Zaman sıralaması yok.Dilinden acısını, hasretini, yalnızlığını, çaresizliğini ve geçmişe özlemini okuduğunuz satırları var.Ve ben en çok zarif adamın kendi kendine kaldığı zamanlardakileri seviyorum yalnızlığa bir süre sonra alışıyoruz uzun uzun düşündüğü içini döktüğü her bir kelime benim için paha biçilemez.
