Andre Mauroisin “İklimler” romanında sevginin iki ayrı dönəmi (iqlimləri), iki ayrı qadın, iki ayrı evlilik və bunların arasında qalan bir kişi ilə ilə rastlaşırıq. Münasibətlərdə qarşımızdakı şəxsə göstərdiyimiz tərəflərimizin müəyyən qədər də həmin insanla əlaqəli olduğunun göstərildiyi romanda xarakterlərin psixoloji durumu, düşüncələri mükəmməl şəkildə təsvir olunur. Kitabın ilk hissəsində insanları qəliblərə salaraq, yalnız o qəliblərə uyduqda sevə bilən Philippe-in Odile-ə qarşı hiss etdikləri, sevgisi, qısqanclıqları ilə, ikinci hissədə isə Phillipe-i sevən İsabelle-in iztirabları, sevgisi uğrunda etdiyi fədakarlıqlarla qarşılaşırıq. Philippe ona xəyanət edən Odile-ə qarşı sevgi ilə yanaşdığı halda, ona həqiqi sevgisini verən İsabelle-ə isə xəyanət edir. Kitabı oxuduqca bunun səbəbləri haqqında düşünürük. Bununla bağlı olaraq bu hissədə yazar qarşımıza önəmli bir sual qoyur: “Sevdiğini alıkoyabilmek için duygularını gizlemeli mi insan her zaman? Kendini kapıp koyvermek istemesine karşın, becerikli olmalı, oyun kurmalı, gizlenmeye mi başvurmalı?” Münasibətlərdə oynanılan iqtidar oyunları, hisslərin gizlədilməsi və ya dəyişdirilərək qarşı tərəfə ötürülməsi nə dərəcə doğru idi bəs? Bu sualı cavablamaq isə oxucuya qalır.. Eyni insanın fərqli münasibətlərdə büründüyü, bir-birinə tamamilə əks olan fərqli şəxsiyyətlərin, bununla əlaqədar olaraq formalaşan davranış və düşüncələrin, qadın-kişi münasibətlərindəki eniş-yoxuşların, həmçinin şübhə,qısqanclıqlar və fədakarlıqların mükəmməl təsvir olunduğu bu əsəri oxumağı tövsiyə edərdim. Mən oxuduqca zövq aldım, özümdən bir şeylər tapdım, bir az Philippe, bir az Odile, bir az İsabelle olduğumu fərq etdim. Oxumağa dəyərdi : )

İklimlerAndre Maurois · Helikopter Yayınları · 20082,741 okunma

·

2.220 görüntüleme

Ayçilər

@aichilargl ·

21 Mayıs 2022 21:13

Kitabın arxasındakı yazı diqqətimi çəkdi :) "Sahaflarda buldum bu romanın eski bir baskısını.Varlık yayınları’ndan çıkmıştı. 1967 yılında, Tahsin Yücel çevirisiyle. Sayfalarını karıştırırken bir ithafla karşılaştım, şöyle diyordu: “Sevgilim, bu kitabı ilk defa on beş, bilemedin on altı yaşımda okudum. O kadar bayıldım ki, bir süre Odile oldum... Sonra kitap bir biçimde yok oldu. Unutmuştum. Geçen gün sahafta görünce bir heyecan, bir heyecan... Değişmemiş... Bence hâlâ en güzel aşk hikâyelerinden biri... Sana aldım”. Okuduğumda, ithafı yazana hak verdim. Hakikaten okuduğum en güzel aşk hikâyelerinden biriydi. “her an yeni bir hayat serilir önümüze”, “birdenbire gidişim sizi şaşırtmış olmalı” diyor ve “kaderlerimizle arzularımız hemen hiç bir zaman bağdaşmıyordu” diye bitiyordu kitap. Helikopter’in ilk kitabı bu: Aşka âşık olanlar için tekrar yayınlıyoruz bu dünya güzeli kitabı, unutulmasın diye." Levent Yılmaz

2 sonraki yanıtı göster

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.