İngiliz Edebiyatının feminist yazarı Virginia Woolf, her zaman ilgimi çeken bir yazar olmuştur. Gerek yazdıklarıyla gerekse hayatıyla dikkat çeken bir isim. Çocukluğundan itibaren psikolojik bunalımlar yaşayan Wollf, hayatı boyunca manik depresif ruh halinden kurtulamamıştır. 22 yaşından itibaren 3 defa intihara kalkıştı. Hayatının son zamanlarında iyice psikolojik bunalımlara yenik düşen yazar, yazma yeteneğini kaybettiği ve artık yeni bir fikir üretemeyeceği düşüncesiyle sık sık boğuştu. Bu düşünceler, bu stres onun ruhsal bunalımlara savrulmasına sebep oldu ve bu düştüğü buhrandan, bataklıktan çıkamadı malesef. “Canım, yine deliriyorum, eminim bundan. O berbat dönemlerden birine daha tahammül edemeyeceğimizi hissediyorum. Bu kez iyileşmeyeceğim. Sesler duymaya başlıyorum, dikkatimi toplayamıyorum. Bu yüzden en iyisi neyse onu yapacağım… Daha fazla mücadele edemem. Senin hayatını mahvettiğimi biliyorum, ben olmazsam sen çalışabilirsin. Çalışacaksın da, biliyorum bunu. Görüyor musun, şunu bile doğru dürüst yazamıyorum. Okuyamıyorum. Hayatımdaki bütün mutluluğu sana borçlu olduğumu söylemek istiyorum… Beni kurtarabilecek biri olsaydı, o kişi sen olurdun. Her şeyimi yitirdim, bir tek senin iyi biri olduğuna inancım kaldı geride.“ 59 yıla sığdırılmış yaratıcı bir hayatın son cümleleriydi bunlar. Bu satırları yazan Wollf, 59 yaşındayken eşine hayatını daha fazla mahvedemem diye seslendiği satırları ardında bırakarak evinden ayrıldı. Evinin yakınındaki nehre ilerledi, cebini taşlarla doldurdu ve kendini soğuk nehrin sularına bırakıp, defalarca başarısız olduğu intihar eylemini bu defa başarıyla sonlandırdı. Virginia Woolf ' un bilnç akışını en iyi uyguladığı kitaplardan biridir Mrs. Dalloway. Bilinç akışı tekniği: Karakterlerin düşünme halini okuyucuya iç diyaloglarla anlatma yöntemidir. Bu kitapta Mrs. Dalloway' ın bir günü anlatılıyor. İngilteredeki meşhur saat kulesi Big Ben' in her çalışında başka bir karaktere geçiş yapılıyor kitapta. Kitaptaki temalardan biri zaman demiştim. Diğer bir tema ise ölüm. Ölümden yani hepimizin kaçınılmaz sonu olandan korkmamak gerektiğini vurguluyor, hayatının her döneminde ölmek için çırpınan, sürekli intihara teşebbüs eden yazarımız. Kitapta ölüm ve yaşam iç içe geçmiş vaziyette. Aynı zamanda akıp giden anın, zamanın nasıl da her karakter tarafından farklı farklı algılandığını da görüyoruz. Kitabın temalarından bahsettik, zaman ve ölüm diye. Ama önemli olan ana tema ve kitabın ana teması seçimlerimiz ve sonucunda vazgeçişlerimiz. Hayatlarının akışını değişerecek seçimler yapan karakterlerimiz, nelerden vazgeçtiklerinin, kendileri için doğru olduğunu sandıkları tercihlerden ne kadar emindiler, memnundular acaba? Yazarın kaleminden bahsetmeye gerek yok. Çünkü hemen hemen her okur Virginia Woolf ' un nasıl başarılı bir anlatıma sahip olduğunu biliyordur. Nihayet bir Virginia Woolf kitabı okumanın mutluluğunu yaşıyorum. :) Tam beklediğim gibi depresif bir ruh haliyle yazılmış, başarılı bir romandı. Her şey tek birgün içerisinde düzenlenen bir partinin hazırlıkları sırasında geçen yaşamdan, ölümden, tercihlerden, seçimlerden ibaret. Kitapta da dendiği gibi; " Her seçim bir vazgeçiş... "

Mrs. DallowayVirginia Woolf · İletişim Yayınları · 20214,583 okunma

··

1.575 görüntüleme

BLACK JACK

@BlackJacky ·

03 Mayıs 2017 20:58

Bu kitap tam bir şaheser. Çok özel bir kitap. İnceleme oldukça ayrıntılı ve bilgilendirici olmuş. Bilinç akışı tekniğinde zaman ve mekan iç içe geçtiği için anlatıcı sürekli çaktırmadan karakter değiştiriyor. Ve okuyan kişi sürekli ters yüz oluyor. Anlaşılması çok zor bir kitap ama diyaloglar öyle muhteşem ki, siz hikayenin ne olduğunu anlamayı bırakıp kendinizi diyaloglara esir ediyorsunuz. Woolf'un ilk okuduğum kitabıydı ve okuduktan sonra gidip birkaç eserini daha almıştım. :)

Elif

@Elifkimya ·

03 Mayıs 2017 21:34

Teşekkür ederim. Benim de okuduğum ilk Virginia Woolf kitabı ama kesinlikle son olmayacak. Sizin yorumunuz da en az bir inceleme kadar ayrıntılı, bilgilendirici olmuş. :)

Bu yorum görüntülenemiyor

Ahmet Y

@dissosiyatif ·

03 Mayıs 2017 22:15

Eline sağlık yazdıklarının neredeyse aynısını Wolf'un "Deniz Feneri" romanında hissetmiştim.Yine de ben o eseri basit buldum biraz,onun bilnçakışı tekniğini Joyce ve Proust'la kıyaslayanlar var.Bence çok yanılgıya düşüyorlar,bizim edebiyatımızda da ondan daha başarılı bulduğum bir bilinçakışı uzmanı "Oğuz Atay" var.Bilmem yanılıyor muyum? Herhalde bu düşüncelerim hiçbir feministin hoşuna gitmeyecek :)

Elif

@Elifkimya ·

03 Mayıs 2017 22:36

James henüz okumadım malesef ama Marcel Proust benim de beğendiğim bir yazar. Bak sana hep kitap zevkimiz boşuna uyuyor demedim. Çünkü ben de okurken Oğuz Atay daha iyi diye düşündüğümden zaten kitaba 7 puan verdim. Oğuz Atay okumamış biri olsaydım, bu teknikle yazılmış en iyi kitaplardan deyip,daha yüksek bir puan verebilirdim. Ama ben bu tür kitapları seviyorum ve bence ilk 5 e girer kendi alanında.

1 sonraki yanıtı göster

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Elif