Kübalı yazar Guillermo Rosales ağır şizofreniden muzdarip olduğu günlerde bir bakım evinde kalır.Yıllar sonra yine bir bakımevinde yaşananları William karakteri üzerinden anlattığı Felaketzedeler Evi bu yanıyla otobiyografik özellikler taşır.Yazarın bunun dışındaki kitaplarının hepsi yine yazar tarafından yok edilmiş.Hayatı boyunca öfke ve şiddetten beslendiği söylenen ruhunun kurbanları kendi yapıtları olmuş.Çok yazık. Yazarın bir zamanlar neferi olduğu komünist rejim tarafından sınırdışı edilmesinin ardından,sürgünde yaşadıkları kitabın konusu.Kitaptaki hemen tüm karakterler komünist rejimden muzdarip bir hayat hikayesine sahip.Ama bunlar o kadar yüzeysel geçiştirilmiş, mağduriyet diye aktarılan şey o kadar güdük kalmış ki..Öte yandan,karakteri o noktaya getirenin yine rejim olduğu tüm sayfalarda belirgin biçimde ima edildiği halde,onun hikayesine dair tek bir cümle bulamıyorsunuz.Kitap boyunca “tamam da niye?” diye sorup cevabını bulamayınca, hikaye eksik kalmış gibi hissediyorsunuz.Arka fonda kıpırtısız duran ve tam olarak neden sevimsiz olduğunu anlayamadığımız bir hayalet komünizm.Perdedeki oyun da ıkınıyor,ama güçlü bir totaliterizm eleştirisine dönüşemiyor. Yazarın kitapta anlatmak istediği belki de bu değildi diyebiliriz.Belki de o bakımevindeki korkunç,umutsuz,acınası yaşamları aktarmaktı tek amacı.Bu durumda yukarıda anlattıklarım hikayenin içinde çok sâkil kalıyor. Kitabın sahnenin ön yüzünde anlatılan şey daha açık.Daha gerçekçi.Hayata dair hiçbir umudu kalmamış,o korkunç bakımevine mahkum olmuş insanların yaşam koşulları insanı dehşete düşürüyor.Yazarın filtresiz anlatımıyla tiksinti verici,rahatsız edici bir boyuta varıyor.Kitabı bir an önce bitirip temiz hava almak için dışarı çıkasınız geliyor. Tüm o bir son,bir boşunalık duygusuyla harmanlanmış ruh halini değiştiren şey,bakımevine gelen Francis karakterine duyulan aşk oluyor.Karakterin cinsel istismar uyguladığı ve sık sık boğmaya çalıştığı, şiddet uygulama duygusunu bastıramadığı bir kadın Francis.Romantik bir aşk değil.Ama onunla yeni bir hayata başlamaya duyulan heyecan,yaşamaya devam etmek için bir avuç umuda ihtiyacımız olduğunu hatırlatması güzeldi. Bunu sevdim.Ama bu sanki bir şeyler eksik kalmış gibi hissetmemi engellemedi,kitabı sevdirmeye yetmedi.

Felaketzedeler EviGuillermo Rosales · Jaguar Kitap Yayınları · 20172,431 okunma

·

1 artı 1'leme

·

2.131 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Emel Keleş