hastaydım, kafam yorgun, ruhum umutsuz, gövdem acılar içindeydi. tanrı’nın hiç değilse manevi enerji ve güçlü bir şefkat içgüdüsüyle donatmış olduğu ben, en acı cesaretsizlik çukurunun dibine düşmüştüm ve çok öldürücü bir zehrin, soluk almayan kalbime dolduğunu duyuyordum.
Sayfa 22Kitabı okudu
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.