Hayat, böyle, sadece dünya hayatından ibaret olsaydı, ne tadı olurdu, ne de bu adalet olurdu. Uğrunda acılar çekilen bir yer olmalı idi ve insan, bu yere varmanın çilesini çekmeli idi. Çekilen acılar, çileler, varılan yerde ebedî bir lezzete dönüşmeli idi. Hiçbir şey, böyle yarım kalmamalı, her şeyin en güzel bir şekilde tamamlandığı bir yere varılmalı idi. Evet! Mutlak Adaletin var olduğu bir yere... İnanan insan için, ölüm, varılması gereken yere varmaktır. Sıramız geldikçe bu yere varacağız, orada buluşup, ebedi olarak kalacağız. Heyecan ve güzelliklerin, ebedî olduğu bir yere.
Acıların, üzüntülerin, kederin ebedi olduğu yerden ise, Allah herkesi korusun.
Sayfa 40 - Timaş Yayınları - 2007Kitabı okudu
·
1.285 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.