Hiçbir hatıradan kaçış yoktur. Görmemek için gözleri kapatmaya benzemez unutmak.
(S: 9) Kitaptan bu sözlerle karsılıyor okuyucuyu yazarımız.. 
Şebnem İşigüzel
" insanlar
birbirlerini çok geç tanıyor. " diyorum bende...!!!
O kış hayatlarımız sarmaşık dalları gibi birbirine geçecek, bütün felaketler ve kötülükler bizi bulacaktı. Birbirimizin varlığından haberimiz yokken, hayatlarımızı var eden tesadüfler birleştirecekti bizi. Sarmaşıkların sırnaşık cılız gövdeleri gibi aşklarımız, kederlerimiz, kayıplarımız ve arzularımız birbirine dolanacaktı. Picasso’nun yeteneğini bizzat övdüğü ve artık renkleri tanıyamayan bir ressam olan Ali Ferah ile kitapları yok satan, dünyaca ünlü, Nobelli ama artık harfleri tanıyamayan bir yazar olan Salim Abidin’in yolları bir nöroloğun muayenehanesinde kesişir. Bu kesişme, onların ve etraflarındaki herkesin hayatını, bir sarmaşık gibi, merdiven merdiven birbirine bağlamaya ve dolandırmaya başlar. Bu roman Nobel ödüllü yazarın son romanı mı yoksa hayatı onunla tanıştıktan sonra altüst olan ressam Ali Ferah’ın coşkulu anlatısı mı?
Diyor bize arka kapak
Dili, konusu anlatımı farklı, ama konu okucıyu sonuca götürenedk kelimelerin ahangıyle dans ettrıyor, oda biliyor ki:“ olan
biten sadece
mümkün olanlar mıydı ?
Dedirtiyor okuyucu'ya
Hayatta hiçbir şey fazla değildir, her şey mümkündür, her şey kuşkuludur
(S: 258) kıtabın ortasındakı güzel görüş
Sarmaşık gibidir insan, kime dolanacağı hiç belli olmaz Sarmaşık gibidir hayat, nereden geçip nereye tırmanacağı hiç belli olmaz.#y
(S: 34)... Kitaptan gerisini siz okuyun sarmaşığın etrafında olan biteni sizde bırakacağı etkiyi
Kefili değilim, ama beğeneceksınız..
Buyurun okuyun..
·
346 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.