Lakin dolunaya inat, öylesine bitkin ve naçar ki hayat...
Kopamadım akşam haberlerden... dünyevi kederlerden... kelepçelerden...
Açıp penceremi, salıverdim dolunayımı,
Cahit Külebi'den bir şiir fısıldayarak kulağına:
"Bir gün geleceğim / Alıp şu başımı / Bir gün geleceğim/
"Belki de Haziran / Bulacak naaşımı / Belki de Haziran..."
Haziran, bir ozanın naaşını kaldırırken, dolunay samanyolu boyunca efsunlu yıldızlar saçarak uzaklaştı.
Bakakaldım peşinden...
Ne gözümü alabildim... ne göze alabildim...