Varoluşumuzun bir bedenle ya da bir bedende temsil edildiği bu dünyada, bedenimiz dışındaki her şeye (tüm bedenlere) duyularımız, duygularımız üzerinden dokunduğumuzu biliriz. Spinozist bir söylemle ifâde edersek duygularımız, bir dış nedenin bedenimiz üzerinde yarattığı etki, karşılıklı ilişki ise, sâdece duygularımız üzierinden varoluşumuzu kavradığımızı da söyleyebiliriz. İnsanın biyolojik ve bilişsel evriminde kolların ama özellikle parmakların hayatî bir işlevi olduğu söylenir. Kendimizdeki ve dışımızdaki her şeye dokunmanın, onları hissetmenin, kavramanın ve sonra onlara biçim vermenin araçlarıdır parmaklar. Duygularımız da hem aklımızın hem de bedenlerimizin parmaklarıdır diyebiliriz. Her şeye bedenin düşünceleri olan duygularla dokunuruz, onları anlar ve onlara anlam ve biçim veriririz. Ancak sâdece sonut olarak şimdi içinde yer alan bir nesneye dokunmanın araçları değil; geçmişin, şimdinin ve geleceğin sonsuz uzamına sonsuzca dokunmanın araçlarıdır.
Sayfa 9Kitabı okudu
·
286 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.