Reddediyorum'u okuma planıma aldığımda, Per Petterson'un dilimizdeki okumadığım son kitabını da okuyorum, diye üzülürken ardı ardına iki kitabı daha yayımlandı.Doğrusu çok sevindim. Reddediyorum, 2006 yılında çocukluk arkadaşı olan Tommy ve Jim'in sabahın erken saatlerinde bir köprüde karşılaşması ile başlıyor. Daha sonra 1962 yılına doğru geriye gidip, Jim ve Tommy'nin hikâyesini okumaya başlıyoruz.Bölüm başında yazar, kimin merkezde olacağını net bir şekilde belirtiyor.Bunu çok sevdim. Tommy ile üç kız kardeşi, zorba babaları nedeniyle anneleri tarafından terk edilir.Jim ise dindar annesi ile yaşar. Tommy babasının fiziksel şiddetine karşı koyunca çocuklar babaları tarafından da terk edilir. Çocukların her biri ayrı bir aileye verilir. Jim ve Tommy'nin arkadaşlığı yaşadıkları bir kırılma anı ile özellikle Jim üzerinde derin hasarlar bırakarak, dönüşsüz olarak biter. Per Petterson, çocukluk çağı kayıplarını ve yaralarını çok etkileyici anlatıyor bu kitapta. Bir de zamanın tortusu denen şeyi aşağıdaki upuzun cümlede inanılmaz güçlü bir şekilde hissettirdi bana. "İnsan hayatının bir döneminde olup bitenleri, o gün ne yaptığını, ne dediğini, kime dediğini, olağan günleri, okula gittiği günleri, doğum günlerini, kimin doğum gününe davet edildiğini, kiminkine davet edilmediğini tüm ayrıntılarıyla hatırlamak bazen mümkün olamıyor, ancak o günlerin renklerini hatırlıyorsun, avuç içlerin yumuşak, kaygan, kaba bütün yüzeyleri hatırlıyor, taşı ve ahşabı hatırlıyorsun, suyu hatırlıyorsun, bir giysiyi ve bu giysinin senin için çok önemli olduğunu hatırlıyorsun ancak niçin önemli olduğunu çıkaramıyorsun, birden aklına bir telefon numarası düşüyor, 25 00 45, ama kimi aramıştın hatırlayamıyorsun, kim olabilir ki, sonra bir cümle çıkageliyor, kim söylemişti, o mu sen mi bilemiyorsun, ne önemi olabilir ki belki de hep bir ağızdan söylenmiştir." syf 117 Çok beğendim Reddediyorum'u.

ReddediyorumPer Petterson · Metis Yayınevi · 2013103 okunma

·

643 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.