Kastamonu'da yaşadığım dehşet verici ikinci hadise vakıf eseri olan camilerimizin satılması oldu. 1930'lu yıllarda şehrin içinde 42 veya 44 camimiz vardı. Devrin CHP valisi bu camilerden 33'ünü satışa çıkardı. Satışı istenen camiler arasında, bizim Yılanlı Camii'miz de vardı. Onu belki üç yüz sene önce benim dedelerim hayır için yaptırmışlar ve halkın ibadetine cami olarak vakfetmişlerdi. Şimdi CHP valisi geliyor, sanki Yılanlı Camii kendi babasının tapulu malıymış gibi onu satışa çıkarıyordu, iyi mi? Biz kendi camimizi devletten o zamanın parasıyla beş bin liraya yeniden satın aldık ama onun cami özelliğini katiyen bozmadık. Onu yine cami olarak halkın ibadetine açık tuttuk. Satılan otuz üç camiden bugün sadece üç tanesi ayaktadır: Biri bizim Yılanlı Camii'mizdir. Diğer ikisiyse: Karanlık Camii'yle, Keskin Efendi Camii.
Diyeceksiniz ki öteki camiler ne oldu? Onlar yeni sahipleri tarafından yıkıldılar. Yerlerine ya ev yapıldı ya dükkân ya bahçe! Şimdi burada belirteceğim önemli bir husus var: Ben ömrüm boyunca çeşitli tecellilere şahit oldum. Vakıf eseri o otuz camiyi devletten satın alarak yıktıranların hepsi de perişan oldular. Vallahi billahi onlardan kimisi iflas etti. Kimisi amansız hastalıkların pençesinde inleye inleye öldü. Kimisi zürriyetsiz kaldı. Zamanla dilenenleri bile gördüm. Kimisi de paraya pula rağmen huzurunu kaybetti. Bir lokma ekmeği ağız tadıyla yiyemedi. Ya CHP diyeceksiniz? O da ilk serbest seçimde iktidarı kaybetti. "Açık oy, gizli tasnif!" diktatörlüğüne rağmen yıkılıp gitti, CHP 1950 yılında yine kaybetti. 1954'te, 1957'de yine kaybetti. 1960 yılında hükümet darbesi yaptırdı. Ama 1961'de yine kaybetti. 1965'te, 1969'da, 1973'te yine kaybetti. Bugüne kadar yapılan her seçimden sarsılarak, hırpalanarak, halk tarafından tokatlanarak çıktı. Adına rağmen halkı yanında veya arkasında göremedi. Son seçimde ise barajı zor aştı. Peki, bundan daha büyük bir cezalandırma olur mu beyefendi?
·
283 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.