Memed’i elinde yaralı bir kuş ile gören Bozo,
- Onu nereden buldun ki ?
- Şantiyenin girişinde, acı içinde yaralı ve öylece duruyordu.
Kuşu biraz inceleyen Bozo, Memed’e dönüp şu cümleyi söylemişti.
- Yaralı bir kuşu alıp iyileştirmek büyük bir risktir. Şimdi sen buna burada bakıp iyi edersin ama bu yaralı kuş iyileştiği gibi uçup gider ve sen üzülmen ile kalırsın. Ya bu durumu şimdiden kabullen ve ona bak, yada en başından hiç bulaşma.
Memed,
- Yok aman kalsın o zaman abi, insan alıştığı bir şeyin ondan gitmesini ister mi. Benimle kalmayacağını bildiğim bir kuşa kendimce bir aidiyet koyamam.
Sen haklısın, ben onu uygun bir yere bırakayım. Kısmeti varsa kendince yaşar, yoksa ben o iyileşecek diye onun için kendimi üzemem.
Bozo :
- Sen üzülme yeğen, sen, ben olmasak da herkes kendi kaderini yaşar. Hem ne yaparsak yapalım, bu yaralı kuşların fıtratında var bu nankörlük, o kuş iyileşince illa seni bırakıp uçup gidecektir.
Mehmet OLDUBAŞ
Ayla'nın Kaplumbağaları
·
83 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.