Bir daha dünyaya gelirsem...!
Haceli kımıldamıyordu. Kasaba yolundaki toprak yarıntısına bakıyor bir zaman konuştukları, umutla bekledikleri şeyi düşünüyordu. Gülümsedi kendikendine.
- Niye güldün? Sordu Mahmut.
- Kasaba yoluna bakıyorum da... Hani bir zamanlar beklerdik, o yoldan birşeyler gelecekti. Gelemedi gitti.
Mahmut başını eğdi. Yüzü karardı. Bakmıyordu artık oraya. Konular değişmişti. Yıllar geçtikçe unutuluyordu. Şimdi bambaşka sorunların içindeydiler. Değişmeyen tek şey yoksulluktu. bitmeyen iş güç, sonu gelmez didinme, ama hep aynı kalan köylüce yaşamdı.
Birbirlerine bakıp kafaları salladılar. Neden sonra Haceli doğruldu.
- Bir daha dünyaya gelirsem... sonunu getiremedi.
Sayfa 299 - Cem YayıneviKitabı okudu
·
116 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.