Afyon'un oralardan geçerken pencere önüne dikilip uzun uzun bakındı. Bildik kayalık dağlar, düzlükler eski günleri anımsattı ona. Çok duygulandı. Hele toprak bir yolda iki atlının yan yana tırısla gitmeleri Mahmud'un gözlerini yaşarttı. Kendisiydi sanki, savaşta at koşturuyordu. Bu kıraç topraklarda toz duman içinde az mı gidip gelmişti, az mı ter dökmüştü? Onbeş-onaltı yıl geçmişti aradan, öyle ya? Ama dünkü gibi aklındaydı. Şu dağları kayaları yamaçları çok iyi tanıyordu. Belki atının izi silinmemişti daha. Kimse anlayamazdı bunun ne demek olduğunu. Gözyaşlarını elinin tersiyle sildi. Gören oldu mu diye bakındı iki yanına...
Sayfa 301 - Cem YayıneviKitabı okudu
·
42 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.