alfred kubin'in eşsiz romanı.
altıkırkbeş'in bana göre yaptıkları en güzel işi budur.
roman, hikayeyi anlatan kahramanımıza bir temsilci gelmesiyle başlar. temsilci, kahramanımıza "rüya ülkesi" adında 31.000 km'lik bir ülke yaratıldığından ve bu ülkenin sahibi de kahramanımızın çocukluk arkadaşı olduğundan bahsedip, o ülkeye davet eder.
rüya halkı'nı "sadece ruh halleriyle var olurlar", "her türlü ilerlemeye, bilime karşı" olarak tanımlar. ülkeye sadece tek bir kapıdan giriş çıkış yapılmaktadır. geriye kalan tüm alan duvarlarla çevrilidir. ülkeye kabul edilenlerin, doğuştan ya da yaşadıkları deneyimlerle "özellikleri" olan insanlardan oluştuğunu söyler.
claus patera, yani rüya ülkesi'nin yöneticisi, açıklanmayan bir olayla büyük bir servetin sahibi olduktan sonra, kendisine böyle bir ülke yaratmıştır.
sayfalar ilerledikçe tekinsiz bir yolculuğa çıkarız. eşini de alıp yola koyulan kahramanımızın içini yiyip bitiren endişeleri olsa da kendisine sunulan para ve rahat bir yaşam, bu endişeleri sümen altı eder. kapıdan geçer geçmez bir daha geri dönemeyeceğini hissetmeye başlar. bu korku hiç de yersiz değildir. insanların görünümü o kadar etkileyicidir ki, kahramanımız böyle bir ülkenin gerçekten de bir rüya olduğunu düşünmeye başlar, fakat kabus dolu bir rüyadır bu.
bir eve yerleştikten sonra rüya halkı'nı incelemeye başlarız. bu insanların "normal" olduklarını anlamaya başlayınca endişemiz katlanır. insanların sürekli bir kuleye girip orada bir çeşit ayin yaptıklarını fark ederiz. kafede tanıştığı bir adamın "burada hepimiz bir büyünün esiriyiz," demesini yabana atmamak akıllıca olur; çünkü burada, herkesin "her an kötü bir şey olacakmış gibi bir tavırla yürümesi" sebepsiz değil.
tüm bunların anlamını, insanların patera'dan bahsederken o ürpertisini çözmek için patera'ya ulaşıp, sormak tek çözüm. fakat her bu kararı aldıktan sonra önümüze çıkan türlü engeller* çıkar karşımıza ve ne yapacağımızı unuturuz.
sonra bir çöküş başlar. her şey değişmeye, insanlar birbirini öldürmeye, yemeye başlar. patera'nın yüzü bir anda silinir, geri gelir. açıkça alay eder. karşınızda bir zamanlar okul arkadaşınız mı, yoksa şeytan mı vardır, bilemezsiniz. her şey çökmeye başlar, değirmen dağılır, kule çöker. acı bir çığlık düşer kaldırımlara. çocuk ağlamaları, hayvan ölüleri, nehrin durması, dağların dağılması başlar. yer sallanır, eşiniz ölmüştür, kaçacak hiçbir yer yoktur.
diğer taraf tam da budur işte.
