‘Çok yaşa’’ dedim
‘’Aman ha çok yorgunum ’’dedi biri
Yaşama sevincini küstüren bu hayata
Ne yapmalı?
Ne etmeli?
Uzanır geçer ömür geçmişten geleceğe
Tren rayları gibi..
Geceler olur yıldızlar başucunda dans eder
Geceler olur içine sığmaz bin bir keder
Bazen durgundur denizlerin
Gün olur dalgalar boyunu bile geçer
Fırtınalar kırar bir bir dallarını
Gün olur üzerinde çiçekler biter
Gönül uslanmaz,
Gönül yaşlanmaz
Gök kuşağının yedi rengini de görmek ister
Durduk yere kalbindeki bütün kuşlar havalansın ister
Ruhunun saçları bir gülüşle taransın ister
Söndürür umudun lambalarını
Hayatsa durmadan ihanet eder
Yine de kendine, yaşama küsme
Bütün kapılar kapansa bile
Bulunur güneşe açılan bir pencere
Ayşe Keleş